Dysfunkcjonalna rodzina

Przeczytane... 04 grudzień 2007

Dysfunkcjonalna rodzina staje się podłożem napięć i frustracji.Czynnikiem, który jak się zdaje wywiera znacznie silniejszy wpływ na całość stosunków wychowawczych niż sam fakt braku ojca czy matki, są kłótnie i nieporozumienia między rodzicami, które poprzedzają często rozwód. Dla kształtowania się losów nieletniego, w sensie zrywania z normami prawnymi i obyczajowymi, nie ma znaczenia zwykle sam fakt rozbicia rodziny, w przypadku na przykład rozwodu, lub opuszczenia rodziny przez jedno z rodziców, lecz fakt, w jakich okolicznościach ten stan rzeczy wystąpił, na ile i w jaki sposób nieletni uczestniczył emocjonalnie w sytuacjach poprzedzających ostateczne rozwiązanie konfliktu między rodzicami, jak reagował jego system nerwowy w sytuacjach, w których dominował nastrój ustawicznego napięcia wywoływanego stanami „ciągłych narzekań, awantur, złorzeczeń, bójek, wzajemnego obwiniania się, a nawet odwoływania się do nieletniego w sprawach spornych. Podobnie fakt częściowego sieroctwa sam w sobie nie zawiera bezpośredniego niebezpieczeństwa dla moralnego wykolejenia się nieletniego. Wiąże się on często z ogromnymi ograniczeniami w środkach materialnych, będących dotychczas do dyspozycji rodziny (zwykle wielodzietnej) co prowadzi do przerzucenia części obowiązków rodziców w stosunku do młodszych dzieci na nieletniego, obarczanie nieletniego odpowiedzialnością za losy rodziny, wreszcie skłanianie do zarobkowania. Nieletni w takiej sytuacji buntuje się przed narzuceniem mu tych dodatkowych i uciążliwych w jego odczuciu funkcji, do których bądź nie dorósł jeszcze fizycznie, a często i psychicznie.